finito form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
2 S FUT IMP ACT | 3 S FUT IMP ACT | ABL S M PERF PTC PASS | ABL S N PERF PTC PASS | DAT S M PERF PTC PASS | DAT S N PERF PTC PASS
finio V
to limit, bound, enclose within boundaries
Helmut Schmid's TreeTagger with Latin data by Gabriele Brandolini:finio V:PTC:abl
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) fīnio, īvī, ītum, īre (finis), I) tr. begrenzen, in Grenzen einschließen, durch Grenzen festsetzen, -bestimmen, A) eig.: imperium populi Rom. (v. Rhein), Caes.: signum animo, Liv.: lingua finita dentibus, Cic.: finire arenae circulum, einen Kr. im S. beschreiben, Vell. – B) übtr.: 1) einer SacheGrenzen setzen,(show full text) Lewis & Short, A latin dictionary (1879) finio, fīnĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. finis, to limit, bound, enclose within boundaries (class.). Lit. In gen.: populi Romani imperium Rhenum finire, Caes. B. G. 4, 16, 4: quo (jugo) Cappadocia finitur ab Armenia, Auct. B. Alex. 35, 5: Tmolus Sardibus hinc, illinc(show full text) Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! finio fīnĭō, īvī, ītum, īre (finis). I tr., 1 limiter, délimiter, borner [pr. et fig.] : populi Romani imperium Rhenum finire Cæs.G.4, 16, 4, [ils répondirent] que l'empire du peuple romain avait le Rhin pour limite ; cupiditates Cic.Fin.(show full text) Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976) finio finio, ivi (ii), itum, ire [finis] 1) замыкать в пределы, ограничивать, служить рубежом (Rhenus imperium populi Romani finit Cs); класть предел, сдерживать (f. cupiditates C); 2) определять, устанавливать, назначать (f. modum rei alicui, locum, tempus alicui C; mors est omnibus finita C): modus finiendi(show full text) DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) FINIO, (FINIRE) Vide mox in Fini. Latinitatis medii aevi lexicon Bohemorum (thanks to the Centre for Classical Studies at the Institute of Philosophy of the Czech Academy of Sciences (www.ics.cas.cz/en)) (2017) finio finio 4. form.: finiisset (coni. plqpf.) |VitaeProc 171| Atrans.: afinibus circumscribere, includere, terminare, fines imponere, constituere – omezovat, vymezovat, ohraničovat, stanovovat, určovat meze b(show full text) Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) finito fīnitāre, mlat., V.: nhd. sicher machen, bestimmt machen, begrenzen; Vw.: s. af-, īn-; Q.: Alb. M. (13. Jh.); E.: s. fīnis (1); L.: MLW 4, 266, Latham 192a