obitu form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
DAT S N
obeo ADJ
to go, go to meet, go in opposition
Helmut Schmid's TreeTagger with Latin data by Gabriele Brandolini:obitus N:abl
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) obeo, īvī u. öfter iī, itum, īre, I) intr.: A) anod.zu od.in etwas gehen, -kommen, donec vis obiit, bis eine Kraft dazu kommt, Lucr.: in infera loca, Cic.: ad omnes hostium conatus, entgegengehen, Liv. – B) dahingehen = untergehen, a) eig.: v. Sternen u. Gestirnen,(show full text) obitus, ūs, m. (obeo), I) (nach obeo no. I, B) derUntergang, a) eig., der Sterne, der Sonne, des Mondes, ortus aut obitus lunae, Cic.: Plur., signorum ortus et obitus, Cic. u. Apul.: stellarum ortus atque obitus, Catull. – b) bildl., derUntergang,dieVernichtung, Caes., Cic.(show full text) Lewis & Short, A latin dictionary (1879) obeo, ŏbĕo, īvi or ĭi (obivi, Verg. A. 6, 801; Aus. Epit. 32, 4; Anthol. Lat. 4, 97, 1; contr. obit for obiit, Lucr. 3, 1042; Luc. 9, 189; Juv. 6, 559), ĭtum, 4 (lengthened form, obinunt obeunt, Paul. ex Fest. p. 189 Müll.), v. n. and a.(show full text) obitus, ŏbĭtus, a, um, Part., from obeo. obitus,² ŏbĭtus, ūs (gen. obiti, App. Dogm. Plat. 2, p. 24 med.), m. obeo. A goingto, approaching; an approach, a visit (perhaps only ante- and post-class.; syn. adventus): obitu dicebant pro aditu, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.: ecquis est qui interrumpit sermonem meum(show full text) Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! obeo ŏbĕō, īvī et plus souvent ĭī, ĭtum, īre, intr. et tr. I intr., 1 aller vers, devant : donec vis obiit Lucr.1, 222, jusqu'à ce que se présente une force ; ad omnes hostium conatus Liv.31, 21, 9, s'opposer à(show full text) obitus,¹ 1 ŏbĭtus, a, um, part. de obeo. obitus,² 2 ŏbĭtŭs, ūs, m., 1 action de se présenter à qqn, arrivée : obitus = aditusP. Fest.188 ;Turp.d.Non.357, 21 || visite : Ter.Hec.859 ;Apul.M.9, 132 coucher [des astres] :(show full text) Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976) obeo ob–eo, ii (ivi), itum, ire1) входить, вступать, приходить (in infera loca C); 2) заходить, закатываться (sol obiit Lcr, C); 3) сопротивляться, давать отпор (ad omnes hostium conatus L); 4) гибнуть (urbs obiit PM; morte voluntaria o. Su, VP, Eutr); умирать (morbo(show full text) DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) OBITUS, Anniversarium, dies obitus quotannis recurrens, officium Ecclesiasticum: nostris vulgo, Obit. Charta Willelmi Betuniensis Domini ann. 1197. in Tabulario Monasterii S. Bertini: Pro cujus eleemosynae largitione septem speciales Obitus, videlicet Obitus meus, et uxoris meae,.... singulis annis debent fieri. In Obituario MS. Ecclesiae Morinensis (show full text) OBITUS,² pro Mortuus, in Ind. onomast. ad calcem tom. 3. April. Ita Obit, pro Mort, in Testam. ann. 1317. inter Probat. Hist. Sabol. pag. 379. Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) obitus obitus, lat., M.: nhd. Untergang, Vernichtung, Hinscheiden, Hingang, Tod, Herangehen, Verrichtung, Unternehmung, Besuch; mlat.-nhd. Totenmesse, Jahrgedächtnis; ÜG.: ahd. ablit I, enti N, fart Gl, hinafart Gl, T, (sterban) O; ÜG.: as. doth GlPW, (westar) GlPW; ÜG.: ae. forþfor, forþsiþ GlArPr, geliorness Gl; Q.: Ter. (190-159 v.(show full text)