tempus form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
ACC S N | NOM S N | VOC S N
tempus N
a portion of time, time, period, season, interval
Helmut Schmid's TreeTagger with Latin data by Gabriele Brandolini:tempus N:acc
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) tempus,¹ oris, n. (v. τέµνω, abschneiden), eig. der Abschnitt; dah. insbes.: derZeitteil, Zeitabschnitt, dieZeit, A) eig.: diei tempus, Ter.: extremum tempus diei, Cic.: matutina tempora, die Frühzeit, Frühstunden, Morgenstunden, Cic.: tempus anni, Caes. (u. so certo tempore anni, Plin.): tempora anni, Jahreszeiten, Lucr.: ebenso(show full text) tempus,² oris, n. (zu tendo), derSchlafam Haupte, als Begrenzung des Angesichts, capitis tempus dextrum, Vitr.: laevum, Ov.: utrumque tempus, Verg. – Graccho percutit tempus, Cornif. rhet.: quae (sutura) a tempore incipiens pervenit ad alterum tempus, Cels. – Plur. tempora, Verg., Hor. u. Plin.: (show full text) Lewis & Short, A latin dictionary (1879) tempus, tempus, ŏris (abl. temp. tempori or temperi; v. infra), n. etym. dub.; perh. root tem-; Gr. τέμνω· prop. a section; hence, in partic., of time. Lit., a portion or period of time, a time: tempus diei, daytime, Ter. Heaut. 1, 2, 38; 1, 1, 116:(show full text) Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! tempus,¹ 1 tempŭs, ŏris, n. (cf. τέμνω), 1 division de la durée, moment, instant, temps : ad extremum tempus diei Cic.de Or.1, 26, jusqu'à la dernière heure du jour, cf. Cæs.G.7, 11, 5 ; matutina tempora Cic.Fam.(show full text) tempus,² 2 tempŭs, ŏris, n., tempe ; [surtout] tempora, les tempes || sing., Her.4, 68 ;Virg.En.9, 418 || pl., Lucr.1, 930, etc.;Plin.20, 54 ;Virg.En.5, 416 ;Hor.(show full text) DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) TEMPUS, Ad tempus, suo tempore, vel mature, phrasis Gallica. A temps, vel en son temps. Capitula Caroli M. lib. 2. cap. 18: Aut si aliqua re praepediente id facere non potuit, cur nobis ipsam impossibilitatem ad Tempus non annuntiavit. Et cap. 27: Eorum relatu nobis ad Tempus indicetur. Tempus,(show full text) Schuetz, Thomas-Lexikon, 2. Aufl. (1895) tempus Zeit, der Gegensatz zu aeternitas (←): tempus dupliciter dicitur, uno modo numerus prioris et posterioris inventorum in moto caeli, . . . alio modo dicitur tempus magis communiter numerus eius, quod habet quocumque modo prius et posterius, 1 sent. 8. 3. 3 ad 4; tempus, quod nihil aliud(show full text) Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) tempus,¹ tempus (1), timpus, lat., N.: nhd. Zeitabschnitt, Zeitspanne, Zeit, rechte Zeit, Augenblick, Zeitpunkt, Stunde, Tag, Gelegenheit, Umstand, Zeitumstand, Verhältnis, Unfall, Schicksal, Unglück, Wetter, Sommerzeit, Zeitalter; ÜG.: ahd. (eber?) Gl, frist N, (jar) N, mal N, (stukki)? Gl, stunta Gl, (weraltlih) N, wil I, (wirig) N, zit(show full text) tempus,² tempus (2), tympus, timpus, lat., N.: nhd. Schlaf, Schläfe, Gesicht, Kopf; ÜG.: ahd. dunubein Gl, dunwengi Gl, (hiufila) Gl, kinnibahho Gl, slaf Gl, slafbein Gl; ÜG.: anfrk. thinnonga MNPsA; ÜG.: ae. þunwang Gl; Q.: Rhet. Her. (86/82 v. Chr.), Bi, Gl, MNPsA; E.: s. tendere (1);(show full text)