Close Window
garrula
form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
ABL S F | NOM S F | VOC S F | ACC P N | NOM P N | VOC P N
garrulus ADJ
chattering, prattling, prating, talkative, garrulous
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913)
gārrulus, a, um (garrio),
schwatzhaft, geschwätzig,
I)
eig.:
a)
von Menschen (Ggstz.
mutus, mutus atque elinguis),
Komik.,
Hor. Sen.
u.a.:
homo garrulus et acer, Varro fr.: quidam e turba garrulus, Phaedr.: garrula anus, delirus senex, Sen.: garr. populus, Val. Max.: natio in publicum muta, in angulis garrula, Min.
(show full text)
Lewis & Short, A latin dictionary (1879)
garrulus, garrŭlus, a, um,
adj.
garrio,
chattering
,
prattling
,
babbling
,
prating
,
talkative
,
garrulous.
Lit. (class., but not in Cic.; cf.: loquax, verbosus): confidentes garrulique et malevoli, Plaut. Curc. 4, 1, 16; Ter. Ad. 4, 4, 15: percontatorem fugito, nam garrulus idem est, Hor. Ep. 1, 18, 69: (Lucilius)
(show full text)
Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo!
garrulus garrŭlus,
a, um
(garrio),
1
qui gazouille, babillard [en parl. d'un oiseau] :
Virg.
G.
4, 307
|| [fig.] garrulus rivus
Ov.
F.
2, 316,
ruisseau qui gazouille
2
bavard :
Ter.
Ad.
624 ;
Her.
2, 16 ;
Hor.
(show full text)
Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976)
garrulus
garrulus, a, um
[garrio]
1)
болтливый, говорливый (homo
Vr
; lingua
O
);
2)
шумный (forum
O
);
3)
крикливый, зычный (praeconis vox
Ap
);
4)
проведённый в болтовне (hora
Prp
);
5)
щебечущий, чирикающий (hirundo
V
); стрекочущий (cicada
Ph
);
6)
журчащий (rivus
O
).
DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7)
GARRULUS,
Verbosus, nugator, ingeniosus, argutus, laetus, blandus vel nimiosus
. Glossar. vet. ex Cod. reg. 7641.
Latinitatis medii aevi lexicon Bohemorum (thanks to the Centre for Classical Studies at the Institute of Philosophy of the Czech Academy of Sciences (www.ics.cas.cz/en)) (2017)
garrula
garrula
v.
carula, garrulus
garrulus
garrulus
3.
script.:
garu-
v. infra
; garullam
(acc. sg.)
|PalAntih 11|
loquax, verbosus – upovídaný, žvanivý, mnohomluvný:
garula
(Vulg. prov. 7,10)
howorna |KNM XIII D 11 f.306ra in mg.|; garulus klewetny aut blekotny |LexClemB f.50rb|; garulus
(show full text)
Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010)
garrula gārrula, mlat., F.: nhd.
Krähe, Schwätzen, Geschwätz;
ÜG.: ahd. kraa Gl, (ruof) Gl, ruoh Gl; Q.: Gl; E.: s. gārrīre; L.: Latham 208b
garrulus,¹ gārrulus (1), gurgus?, lat., Adj.: nhd.
schwatzhaft, geschwätzig, laut, schart;
ÜG.: ahd. bagal Gl, firkronit N, (giswigen) N, gougaronti Gl, kerranti Gl, (kerrari) Gl, kragilonti Gl, (krehho) Gl, kron Gl, kronalin Gl, (kronari) Gl, kronenti Gl, kronlih Gl, (liudonti) Gl, (luton) Gl, ungiswiget N, (zwizzironti) Gl;
(show full text)
garrulus,² gārrulus (2), mlat., M.: nhd.
Schwätzer, Eichelhäher;
Q.: Alb. M., Arnulf. delic. (1054-1056); E.: s. gārrulus (1); L.: MLW 4, 624