ortus form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
NOM S M PERF PTC PASS
orior V
to arise, rise, stir, get up
GEN S M | NOM S M | ACC P M | NOM P M
ortus N
a rising
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret |dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II)(show full text) ortus,¹ ūs, m. (orior), I) der Aufgang (Ggstz. occasus, obitus), 1) eig.: ortus primi solis, Verg.: ortus quartus lunae, der vierte Tag nach dem Neumonde, Verg.: ortus brumalis, die Winter-Morgenseite, Apul. – oft Plur., solis et lunae reliquorumque siderum ortus, Cic.: ortus et obitus signorum, Cic.: stellarum(show full text) ortus,² ī, m., in Handschrn. und nach den Gramm. st. hortus, s. Haupt opusc. 1, 58. Lewis & Short, A latin dictionary (1879) orior, ŏrĭor, ortus, fut. part. oriturus, 4 (but with some forms of the 3d conj.: orĭtur, Enn. ap. Fest. p. 305 Müll.; Gell. 4, 17, 14; cf. Cic. Ac. 2, 28, 89; Ter. Hec. 2, 1, 26; Lucr. 3, 272; Verg. A. 2, 411; 680; Hor. S. 1,(show full text) ortus, ortus, a, um, Part. and P. a., from orior, q. v. fin. B. ortus,² ortus, ūs, m. orior. A rising of the heavenly bodies (opp. occasus; class.): solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque cognoscere, Cic. Div. 1, 56, 128: primi sub lumina solis et ortus, Verg. A. 6, 255: (sol) ab ortu ad occasum commeans, from east(show full text) Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! orior ŏrĭor, ortus sum, ŏrĭtūrus, īrī (cf. ὄρνυμι), intr., 1 se lever ; a) sortir du lit : consul oriens Liv.8, 23, 15, le consul se levant, v. Vel.Gramm.74, 19 K || se lever [en parl. des astres] : Ov.F.(show full text) ortus,¹ 1 ortus, a, um, part. de orior. ortus,² 2 ortus, ī, m., v. hortus. ortus,³ 3 ortŭs, ūs, m. (orior), 1 naissance, origine : a) [d'une chose] Cic.Leg.1, 20 ;3, 19 ;Læl.32 ; [des vignes] Cic.CM52 ; [d'êtres vivants] Cic.Fin.5, 10 ;b) [de pers.] ortu Tusculanus (show full text) Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976) orior orior, ortus sum, iri (part. fut. oriturus, oriundus) depon.1) вставать (de nocte L); восходить, появляться (sol oritur O); orta luce Cs на рассвете; sol oriens C etc. восток; 2) начинаться (Belgae ab extremis Galliae finibus oriuntur Cs): oratio oriens C начало речи;(show full text) DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) ORTUS, pro Hortus, passim. Vide in hac voce. Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) ortus,¹ ortus (1), hortus, lat., M.: nhd. Aufgang, Sich-Erheben, Entstehung, Anfang, Beginn, Geburt, Wachsen (N.) (1), Heranwachsen, Quelle, Ursprung, Osten?; ÜG.: ahd. bigin I, giburt Gl, I, marka? Gl, ostan Gl, (ostanan) N, ufanrunst Gl, ufgang Gl, N, MH, ufkumft Gl, ufruk N, ufruns NGl, urrunst N,(show full text) ortus,² ortus (2), mlat., Adj.: nhd. gebürtig; ÜG.: ahd. anaburtig Gl, burtig Gl; Q.: Gl; E.: s. orīrī ortus,³ ortus (3), mlat., M.: Vw.: s. hortus (1) Graesse, Orbis Latinus 1909 Ortus B. Virginis Mariengaarde, eh. Lst., Niederl. (Friesland). Ortus B. Virginis s. S. Mariae hortus.