pelagi form analysis and translation based on Perseus (Version 2010):
GEN S M | GEN S N
pelagius ADJ
of the
sea
pelagus N
the sea
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) pelagius, a, um (πελάγιος), zum Meere-, zur See gehörig, Meer-, See-, I) = marinus (Ggstz. terrenus), A) adi.: greges piscium, Seefische, Varro: conchae, Plin.: phalerae, Perlen u. Korallen, P. Syr. – B) subst.: 1) pelagia, ae, f. (sc. concha), eine ArtPerlmuscheln, Plin. 9, 131. – 2) pelagium,(show full text) pelagus, ī, n. (πέλαγος), I) dasMeer,dieSee,rein lat. mare, Verg., Auct. b. Hisp., Vitr., Sen. rhet., Val. Max. u.a.: pelago terrāque, Ov. trist. 4, 10, 107. – II) poet. übtr., v. einer der Meeresflut ähnlichen Wassermasse, pelago premit arva, mit seinem Meere, Verg. Aen.(show full text) Lewis & Short, A latin dictionary (1879) Pelagius, Pĕlăgĭus, ii, m., a famous heretic of the fifth century A. D., Aug. Ep. 175; id. Haeres. 88.—Hence, Pĕlăgĭānus, i, m., a follower of Pelagius, Isid. Orig. 8, 5, 63. pelagus, pĕlăgus, i (Gr. plur. pelagē, Lucr. 5, 35; 6, 619), n., = πέλαγος, the sea (poet. and in post-Aug. prose for Lat. mare): fervit aestu pelagus, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157: pelagus remis petere coeperunt, Auct. B. Hisp. 40: in pelago, Lucr. 4,(show full text) Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! pelagius,¹ 1 pĕlăgĭus, a, um (πελάγιος), de la haute mer : VarroR.3, 3, 10 || de mer, marin : venire cursu pelagio Phædr.4, 22, 7, venir par mer. Pelagius,² 2 Pĕlăgĭus, ĭī, m., Pélage [célèbre hérésiarque breton, adversaire de saint Augustin] : Aug.Hær.88, 2. pelagus pĕlăgus, ī, n. (πέλαγος), la haute mer, la pleine mer ; la mer : Lucr.4, 432 ;Virg.En.6, 8 || eaux débordées d'une rivière : Virg.En.1, 246 || [fig.] profusion, débordement : VarroL.9, 33.(show full text) Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976) pelagius pelagius, a, um [pelagus] морской (pisces Col; cursus Ph): phalerae pelagiae PS жемчужины и кораллы. pelagus pelagus, i (pl. pelage) n (греч.; лат. mare) море Lcr, V, bH, VM etc.; поэт. стремительный поток: it mare proruptum et pelago premit arva sonanti V (река Tumas) течёт как прорвавшееся море и бурным потоком затопляет поля. DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) PELAGUS, Quaevis aqua seu unda, etiam fluvialis. In Glossis Isid.: Pelagus, praeluvium. Constantiensis: Pelagus, elubium. Forte proluvium, et eluvium; vulgatius eluvium, communius eluvies; quando pelagus terras obruit. Vide ibi Graevium. Hinc Pelagus peregrinum dicitur Elmhamo in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 122. pag. 318: Post(show full text) Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) pelagius pelagius, lat., Adj.: nhd. zum Meer gehörig, zur See gehörig, Meer..., See...; Q.: Varro (116-27 v. Chr.); E.: s. pelagus; L.: Georges 2, 1539, TLL, Walde/Hofmann 2, 275 pelagus pelagus, pilagus, lat., N.: nhd. Meer, See (F.), Wasser eines Flusses, Wasser eines Sees; ÜG.: ahd. meri N, seo Gl, (stad) Gl; ÜG.: ae. sæ Gl, widsæ Gl; Q.: Pacuv. (220-130 v. Chr.), Bi, Conc., Ekk. IV., Gl, Greg. Tur., HI, N, PLSal; I.: Lw. gr.(show full text)