Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8. Aufl. (1913) reliquo, āvī, ātum, āre (reliquus), als Restschuldig bleiben, quae quis ipse reliquavit, Ulp. dig. 34, 3, 9: ilico sum reliquati fenoris recordatus, Apollin. in Alcim. Avit. epist. 11. Lewis & Short, A latin dictionary (1879) reliquo, rĕlĭquo, āre, v. reliquor init. Gaffiot, Dictionnaire latin-français (2016, ex 1934), merci à G. Gréco, M. De Wilde, B. Maréchal, K. Ôkubo! reliquo rĕlĭquō, āre, tr., redevoir qqch. sur un compte : Dig.34, 3, 9. Дворецкий И.Х., Отличный латинско-русский словарь (1976) reliquo reliquo, —, —, areDig = reliquor. DuCange, Glossarium mediae et infimae latinitatis (1883-7) RELIQUO, (RELIQUARE) Liquare, Gall. Fondre. Vita B. Schetzel. tom. 2. Aug. pag. 179. col. 2: Tantummodo circa faciem meam virga fumantis anhelitus ab ore procedens, superjectam nivem paulatim undique Reliquabat, et modicam fecerat aperturam. Passio SS. Felic. et soc. tom. 3. Sept. pag. 773. col. 1: Decius autem ira(show full text) RELIQUO,² (RELIQUARE) pro Relinquere, nisi me fallo, vel Approbare. Charta ann. 1273. in Lib. pitent. S. Germ. Prat. fol. 129. r°: Domum suam eidem emptori et ejus haeredibus obligando in contraplegium, etiam Reliquando rasuras auctoritate circa illa verba, dictus emptor, etc. A Latino Relinquere, nostri Relanquir, eodem sensu, dixerunt.(show full text) Köbler, Gerhard, Lateinisches Abkunfts- und Wirkungswörterbuch für Altertum und Mittelalter (thanks to the author, http://www.koeblergerhard.de/Mittellatein-HP/VorwortMlat-HP.htm) (2010) reliquo reliquere, mlat., V.: Vw.: s. relinquere