![]() |
With acc. and gen.: aliquem ambitūs, Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9: aliquem capitis, capitally, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11: injuriarum, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22: pecuniae publicae, id. Fl. 18, 43: rerum capitalium, Sall. C. 36, 2: sponsionis, Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.: damnare voti, Liv. 10, 37, 16.
With acc. and abl.: aliquem eodem crimine, Cic. Fam. 2, 1, 1: actionibus famosis, Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.: capitali poenā, Suet. Dom. 14: certā pecuniā, to a certain sum, Dig. 10, 1, 3; cf.: minori pecuniā, ib. 27, 3, 20.
Acc. and de aliquā re: aliquem de aleā, Cic. Phil. 2, 23, 56: de ambitu, Suet. Caes. 41.—( ε ) Acc. and ad aliquid: aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias, Suet. Calig. 27; cf.: ad bestias, id. Claud. 14 fin.: ad mortem, Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20: ad pecuniam, Dig. 26, 9, 5.—( ζ ) Acc. and in aliquid: in antliam, Suet. Tib. 51: in solidum, Dig. 27, 3, 21: in certam quantitatem, ib. 46, 1, 45.
( η ) Acc. and ut: condemnatus, ut pecuniam solvat, Dig. 42, 1, 4.
Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis; ceteros causā incognitā condemnatis, Cic. N. D. 2, 29, 73: factum judicio amicorum, id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25: sceleris generum suum, id. Fam. 14, 14, 2: aliquem inertiae, id. de Or. 1, 38, 172: aliquem summae iniquitatis, Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1: Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis, Cic. Prov. Cons. 10, 25.
To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare): ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est, Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.: tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius, Plaut. Most. 5, 1, 50: Fannium Caepionem ... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit, Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno.