![]() |
Transf. Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.
To embalm a dead body: mortuos (Aegyptii), Cic. Tusc. 1, 45, 108.
Of food, to make savory, to season, spice: cenam, Plaut. Ps. 3, 2, 21: meas escas, id. ib. 3, 2, 41: fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius, Cic. Fam. 7, 26, 2: jus male conditum, Hor. S. 2, 8, 69: vinum, Dig. 33, 6, 9; cf.: quis non videt, desideriis omnia ista condiri? Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence, As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.
Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.): duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas, Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38; and 6, 3, 40: vitia, to set off, Cic. Clu. 26, 72: hilaritate tristitiam temporum, id. Att. 12, 40, 3: gravitatem comitate, id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66: aliquid natura asperum pluribus voluptatibus, Quint. 5, 14, 35: urbanitatem ambiguitate, id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a. (Acc. to II. A.) Seasoned, savory: conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio, Cic. Sen. 16, 56: sapor vini, Col. 12, 20, 7.
Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1: nimium condita oratio, Quint. 11, 3, 182.
Comp.: oratio lepore et festivitate conditior, Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker: nemo suavitate conditior, Cic. Brut. 48, 177.—Sup. and adv. not in use.