![]() |
Plur.: indu mari magno fluctus extollere certant, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ed. Vahl.): mulserat huc navim compulsam fluctibus pontus, id. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 ed. Vahl.): excitatis maximis fluctibus, Cic. Rep. 1, 6: (insulae) fluctibus cinctae, id. ib. 2, 4; cf.: Massilia, quae cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus alluitur, id. Fl. 26, 63: sese fluctibus committere, id. Verr. 2, 2, 37, § 91: sedatis fluctibus, id. Inv. 2, 51, 154: puppes ad magnitudinem fluctuum tempestatumque accommodatae, Caes. B. G. 3, 13, 3: in fluctibus consistere, id. ib. 4, 24, 2: fluctibus compleri, id. ib. 4, 28 fin.: luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, Hor. C. 1, 1, 15: o navis, referent in mare te novi Fluctus, id. ib. 1, 14, 2: mulcere fluctus et tollere vento, Verg. A. 1, 66: procella ... fluctus ad sidera tollit, id. ib. 1, 103: revomere salsos fluctus pectore, id. ib. 5, 182.—Prov.: excitare fluctus in simpulo, to raise a tempest in a tea-pot, i. e. to make much ado about nothing, Cic. Leg. 3, 16, 36.
Poet. transf., a stream of odors: unde fluens volvat varius se fluctus odorum, Lucr. 4, 675.—And of a stream of fire: atro volvens incendia fluctu, Val. Fl. 7, 572.
Trop., like tempestas and unda, and our waves or billows, for turbulence, commotion, disturbance: qui in hac tempestate populi jactemur et fluctibus, Cic. Planc. 4, 11; cf. contionum, id. Mil. 2, 5: rerum Fluctibus in mediis, Hor. Ep. 2, 2, 85; cf. also Lucr. 5, 11: hoc omne tempus post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt, Cic. de Or. 1, 1, 3; id. Att. 8, 3, 5: fluctus civiles, Nep. Att. 6: capere irarum fluctus in pectore, Lucr. 3, 298; so, irarum, id. 6, 74; Verg. A. 12, 831; Val. Max. 9, 3 init.: tristes curarum, Lucr. 6, 34: belli, id. 5, 1290.