![]() |
Trop.: in profundo veritatem, Cic. Ac. 2, 10: tristitiam, Tac. A. 3, 6: metum, id. ib. 15, 5 al.—Hence, abstrūsus, a, um, P. a., hidden, concealed. Lit.: corpus abstrusum in flumine, Att. ap. Non. 308, 8 (Trag. Rel. p. 195 Rib.): insidias, Cic. Leg. Agr. 2, 49: terra, Ov. H. 7, 147: incendium, Vell. 2, 130, 4.—With dat.: serpens abstrusa terrae, Vell. 2, 129, 4.
In neutr. absol.: in abstruso esse, to be in concealment, Plaut. Poen. 1, 2, 129; to be unknown, Amm. 17, 7.
Trop.: dolor reconditus et penitus abstrusus, a concealed and inwardly repressed sorrow, Auct. Or pro Dom. 10: disputatio paulo abstrusior, requiring a somewhat deeper investigation, Cic. Ac. 2, 10, 30: homo abstrusus, reserved, Tac. A. 1, 24.—Sup. not used.
Adv. comp.: abstrūsĭus, Amm. 28, 1, 49: semet amandarunt, more closely.