![]() |
With inf.: metuont credere omnes, Plaut. Ps. 1, 3, 70: ut tentare spem certaminis metuunt, Liv. 32, 31: nil metuunt jurare, Cat. 64, 146: reddere soldum, not to wish, be averse to, Hor. S. 2, 5, 65: praebere, id. Ep. 1, 18, 1.—Of nonpersonal subjects: illum aget pennā metuente solvi Fama superstes, Hor. C. 2, 2, 7.
With ne: nimis metuebam male, ne abiisses, Plaut. Ps. 4, 1, 8: male metuo ne ... morbus aggravescat, Ter. Hec. 3, 2, 2: fratrem, ne intus sit (Gr. construction), id. Eun. 3, 5, 62.
With ut: ornamenta, quae locavi, metuo, ut possim recipere, Plaut. Curc. 4, 1, 3: metuo ut hodie possim emolirier, id. Bacch. 4, 5, 2: metuo ut substet hospes, Ter. And. 5, 4, 11: ut sis vitalis, Hor. S. 2, 1, 61.—( ε ) With ne non: metuo ne non sit surda, Plaut. Cas. 3, 3, 12; id. Pers. 4, 6, 4: metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom? Ter. Heaut. 5, 3, 15.—( ξ ) With quin: non metuo meae quin uxori latae suppetiae sient, Plaut. Am. 5, 1, 54.—( η ) With object-clause, to await with fear, anxiety; to be in apprehension, concerned about: metuo, patres quot fuerint, Plaut. Truc. 4, 3, 35: metui, quid futurum denique esset, I dreaded, awaited with fear, Ter. Heaut. 3, 3, 8: metuo quid agam. Sy. Metuis? quasi non ea potestas sit tua, etc., id. ib. 4, 3, 42: metuo qualem tu me esse hominem existumes, id. Eun. 4, 6, 20.—( θ ) Pass. with dat.: jam maturis metuendus Juppiter uvis, Verg. G. 2, 419. —( ι ) Absol.: se e contempto metuendum fecit, Sall. H. 1, 48, 3.
(Eccl. Lat.) Of religious fear, to revere, dread, hold in reverence: Deum, Vulg. Lev. 25, 43: Dominum Deum nostrum, id. Jer. 5, 24: sanctuarium meum, id. Lev. 19, 30.
Neutr., to fear, be afraid, be apprehensive, etc. With de: neque tam de suā vitā, quam de me metuit, fears not so much for his own life as for me, Cic. Att. 10, 4, 6.
With ab: metuens ab Hannibale, afraid of Hannibal, Liv. 23, 36.
With pro: metuere pro aliquo, Petr. 123.
With dat., to be anxious about or for a person or thing: metuens pueris, Plaut. Am. 5, 1, 60: inopi metuens formica senectae, Verg. G. 1, 186: tum decuit metuisse tuis, id. A. 10, 94.—Hence, mĕtŭens, entis, P. a., fearing, afraid of any thing; anxious for any person or thing; with gen. or absol. (mostly poet. and in post-Aug. prose): contentus parvo metuensque futuri, Hor. S. 2, 2, 110: metuens virgae, Juv. 7, 210.—Comp.: quo non metuentius ullum Numinis ingenium, Ov. F. 6, 259: Nero metuentior in posterum, Tac. A. 13, 25.