![]() |
Trop.: nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10: multus apertus cursus ad laudem, id. Phil. 14, 6 fin.: tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit, id. Fam. 6, 11: philosophiae fontes, id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so, alicujus cor aperire, ib. ib. 16, 14: ventus incendio viam aperuit, Liv. 6, 2: occasionem ad invadendum, id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72: Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei, Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.
So of the new year, to open it, i.e. begin: annum, Verg. G. 1, 217: contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January), Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it: Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse, Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.—Poet.: fuste aperire caput, i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.
Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio); most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum, Liv. 42, 52; 42, 4: Syriam, Tac. A. 2, 70: omnes terras fortibus viris natura aperuit, id. H. 4, 64: novas gentes, id. Agr. 22: gentes ac reges, id. G. 1: Britanniam tamdiu clausam aperit, Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.: Eoas, id. 4, 352: pelagus, Val. Fl. 1, 169.
Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.: occulta quaedam et quasi involuta aperiri, Cic. Fin. 1, 9, 30: explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est, id. Or. 33, 116: alicui scripturas aperire, Vulg. Luc. 24, 32: tua probra aperibo omnia, Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae; hi partem aperient, Ter. Ad. prol. 23: non quo aperiret sententiam suam, sed etc., Cic. de Or. 1, 18, 84: eo praesente conjurationem aperit, Sall. C. 40, 6: naturam et mores, id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4: lux fugam hostium aperuit, Liv. 27, 2: aperiri error poterat, id. 26, 10: casus aperire futuros, to disclose the future, Ov. M. 15, 559: futura aperit, Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character: tum coacti necessario se aperiunt, show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8: studio aperimur in ipso, Ov. A. A. 3, 371: exspectandum, dum se ipsa res aperiret, Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de: cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent, Liv. 44, 28: domino navis, quis sit, aperit, Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf. the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti, id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free. Lit. Without covering, open, uncovered (opp. tectus): naves apertae, without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed: locus, Caes. B. C. 3, 84.—Poet., of the sky, clear, cloudless: caelo invectus aperto, Verg. A. 1, 155: aether, id. ib. 1, 587: aperta serena prospicere, id. G. 1, 393.
Unclosed, open, not shut (opp. clausus): Janua cum per se transpectum praebet apertum, since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272: oculi, id. 4, 339: oculorum lumine aperto, id. 4, 1139 et saep.: nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset, Cic. Verr. 2, 4, 20: caelum patens atque apertum, id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693: vidit caelos apertos, Vulg. Marc. 1, 10: apertus et propatulus locus, Cic. Verr. 2, 4, 49: iter, Liv. 31, 2: apertior aditus ad moenia, id. 9, 28: campi, id. 38, 3: per apertum limitem (viae), Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285: fenestrae, Vulg. Dan. 6, 10: ostia, ib. ib. 13, 39: aequor, Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. —Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that ἐν τῷ φανερῷ εἶναι : ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto, Sall. J. 5, 3.
To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space): agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat, there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1: hostes aggredi in aperto foret, id. H. 3, 56: vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus, id. Agr. 33.
Of character, without dissimulation, open, frank, candid: animus apertus et simplex, Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57: pectus, id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly. In gen.: tam aperte irridens, Ter. Phorm. 5, 8, 62: ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi, Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67: cum Fidenae aperte descissent, Liv. 1, 27: aperte quod venale habet ostendit, Hor. S. 1, 2, 83: aperte revelari, Vulg. 1 Reg. 2, 27: non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere, Tac. A. 11, 28: aperte adulari, Cic. Am. 26, 99: aperte mentiri, id. Ac. 2, 6, 18: aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est, Vulg. Lev. 13, 26.—Comp.: cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius, Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11: ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent, Tac. A. 13, 1.—Sup.: hinc empta apertissime praetura, Cic. Verr. 1, 100: equite Romano per te apertissime interfecto, id. Har. Resp. 30: largiri, id. ib. 56: praedari, id. Verr. 1, 130.
Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve: nempe ergo aperte vis quae restant me loqui? Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49: aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis, Cic. ad Brut. 1, 5, 3: Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est? Ter. Eun. 5, 1, 3: narrare, id. Heaut. 4, 3, 24: scribere, Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.—Comp.: Planius atque apertius dicam, Cic. Rosc. Com. 14, 43: distinguere, Quint. 3, 6, 45.—Sup.: istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare, Cic. Verr. 2, 64, 156: aliquid apertissime ostendere, Quint. 5, 12, 11.