![]() |
With in and acc.: ultima quae mecum seros permansit in annos, Ov. Tr. 4, 10, 73.
With adv. quo: quo neque permaneant animae neque corpora nostra, Lucr. 1, 122; v. Lachm. ad h. l.
With in and abl.: Seleucus in maritimā orā permanens, Liv. 37, 21: in voluntate, Cic. Fam. 5, 2, 10: in pristinā sententiā, id. Att. 1, 20, 3: in proposito susceptoque consilio, id. Off. 1, 31, 112: in officio, Caes. B. G. 5, 4.—* With gen.: virtus sola permanet tenoris sui, Sen. Ep. 76, 19.
To abide in a way, rule, or mode of life, to live by, to devote one's life to (eccl. Lat.): in proposito cordis, Vulg. Act. 11, 23: in gratiā Dei, id. ib. 13, 43: in fide, id. ib. 14, 21: in peccato, id. Rom. 6, 1: in carne, id. Phil. 1, 24: in eādem regulā, id. ib. 3, 16.