Lewis : regressus

regressus,² rĕgressus, ūs, m. regredior, a going back, return, regress (class.). Lit.: nihil errat, quod in omni aeternitate conservat progressus et regressus reliquosque motus constantes et ratos, Cic. N. D. 2, 20, 51: regressus non dabat ille viro, Ov. A. A. 2, 32; App. M. 9, p. 235, 34. —Poet.: funditus occidimus neque habet Fortuna regressum, Verg. A. 11, 413; Stat. S. 3, 3, 157.

In milit. lang., a retreat: regressus inde in tutum non esset, Liv. 38, 4 fin.; Tac. A. 1, 51; Front. Strat. 1, 3, 10; 2, 5, 40; 3, 11, 3.

Trop., a return, retreat, regress: neque locus poenitendi aut regressūs ab irā relictus esset, Liv. 24, 26 fin.: est privatis cogitationibus regressus, Tac. H. 2, 74; cf.: nullo ad poenitendum regressu, id. A. 4, 11: consul regressum animoso ejus dicto obtulit, Val. Max. 6, 2, 1.

In jurid. lang., a remedy, reserve, resource: nullum adversus venditorem habetis regressum, Dig. 21, 2, 34.

Transf., in gen.: ut contra judiciorum varietates superesset artificis regressus ad veniam, Plin. H. N. praef. § 26; Tac. A. 12, 10 fin.