![]() |
To burn (the dead body), to perform the funeral rites of a man by burning: cujus corpus procul ab eo loco infoderunt ... inde erutus atque eodem loco sepultus est, Nep. Paus. 5, 5: qui vos trucidatos incendio patriae sepelire conatus est, Cic. Fl. 38, 95: sepultum Consentiae, quod membrorum reliquum fuit, ossaque Metapontum ad hostes remissa, i. e. buried after burning, Liv. 8, 24; cf. Nep. Eum. 13 fin.: sepeliri accuratissime imperavit ... evenit ut semiustum cadaver discerperent canes, Suet. Dom. 15.
Trop. To bury, i. e. to overwhelm, submerge, destroy, ruin, suppress, etc.: cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriā sepultā, Prop. 1, 22, 3 (sepulchra, Müll.): cuncta tuus sepelivit amor, id. 3, 15 (4, 14), 9. haec sunt in gremio sepulta consulatus tui, Cic. Pis. 5, 11: somnum sepelire, Plaut. Most. 5, 2, 1: quod bellum ejus (Pompeii) adventu sublatum ac sepultum, Cic. Imp. Pomp. 11, 30; so, bellum, Vell. 2, 75, 1; 2, 89, 3; 2, 90 al.: dolorem, to put an end to, Cic. Tusc. 2, 13, 32: tunc, cum mea fama sepulta est, Ov. P. 1, 5, 85: salutem in aeternum, i. e. to destroy, Lucr. 2, 570; cf. Vell. 2, 126, 2: multa tenens antiqua, sepulta, vetustas Quae facit, Lucil. ap. Gell. 12, 4, 4: nullus sum ... sepultus sum, I'm lost, Ter. Phorm. 5, 8 (7), 50.
Poet.: sepultus, buried in deep sleep, lulled to sleep, slumbering: somno sepulti, Lucr. 5, 974; 1, 134: invadunt urbem somno vinoque sepultam, Verg. A. 2, 265: custode sepulto, id. ib. 6, 424; cf.: assiduo lingua sepulta mero, Prop. 3, 11 (4, 10), 56: paulum sepultae distat inertiae Celata virtus, slumbering, idle, Hor. C. 4, 9, 29.